امروز داشتم مباحث حقوقی مرتبط با #دروغ گویی رو دنبال می کردم.
همه ی ما میدونیم که دروغ در دین مقدس اسلام #حرام هست و از کودکی به ما گفتند که دروغ گو دشمن خدا است.
ولی جالب اینجاست که بر اساس قوانین دروغگویی در کشور جرم نیست!!! به این معنی که هر شخصی بخصوص مسئولین می توانند به راحتی هر دروغی را مطرح کنند بدون اینکه تحت پیگرد قانونی قرار بگیرند.
این مسئله در ادبیات #حکمرانی باعث کاهش مسئولیت پذیری می شود.

یک نامزد نمایندگی مجلس، ریاست جمهوری یا شورای شهر، می تواند قبل از انتخابات هر وعده ی دروغی بدهد و پس از انتخابات ککش هم نگزد.
یک مسئول پس از گرفتن یک پست نیز می تواند دروغ بگوید، آمار غلط بدهد، مردم را فریب دهد و … و همچنان هیچ راهی برای شکایت از وی وجود ندارد.

از آنجایی که “الناس علی دین ملوکهم” مردم هم می توانند به دولت اطلاعات غلط بدهند و مواخذه نشوند. اگر دقت کنید در اکثر فرم های اطلاعاتی که برای مسائل مختلف (درخواست مسکن ملی، ثبت نام خودرو، دریافت یارانه و … ) پر می کنیم، جمله ای با این مضمون نوشته که در صورت ارائه اطلاعات غلط درخواست لغو می شود.
در حالی که در کشورهایی که دروغ گفتن جرم محسوب می شود، در فرم های اطلاعاتی نوشته، ارائه اطلاعات غلط پیگرد قانونی دارد.

مجموع این مسائل باعث شده:
دروغ گویی و وعده ی دروغ در کشور رواج یافته، مسئولین بدون توجه هر حرفی را می زنند، مردم راهی برای شناخت حق و باطل ندارند، و شایعه به راحتی در جامعه منتشر می شود، مسئولیت پذیری در بین مردم کاهش پیدا کرده و هزینه های مدیریت کشور افزایش یافته است.

یک مورد بسیار معروف در مورد دروغ گویی مسئولین، مناظرات انتخابات سال 96 است که یک نامزد تهمت هایی را نثار طرف مقابل کرد و طرف مقابل این تهمت ها را نفی کرد. سوال مردم این است که بالاخره یکی از این دو نفر دروغ می گوید. ولی قوانین ضعیف اجازه نداده دروغگو رسوا شود.

در مورد مسئولیت ناپذیری مردم نیز، می توان مثال زد که دولت مجبور است برای اجرای هر طرح، هزینه های متعددی متقبل شود تا سامانه های اطلاعاتی را به یکدیگر متصل کند و ارائه اطلاعات غلط از سوی مردم را کشف کند. (و پس از کشف ارائه اطلاعات غلط هم هیچ اقدامی علیه دروغ گو انجام ندهد).

این موارد در حالی است که مشاور امنیت ملی ترامپ و وزیر امور خارجه انگلیس و بسیاری از مسئولین دیگر کشورهای اروپایی و امریکایی به اتهام دروغگویی محاکمه شده اند.
طنز تلخی است که بدانیم عده ای معدود از مسئولین ما #دروغگو و به تعبیر قرآن هدایت نشده (لا یهدی من هو مسرف کذاب) هستند و هیچ کاری از دست ما ساخته نیست.

یکی از ضروری ترین اقدامات مجلس، اصلاح این قوانین است تا دروغگویی و وعده ی دورغ (بخصوص از سوی مسئولین و نامزدها) جرم شناخته شود و مورد پیگیری دادستان (مدعی العموم) قرار گیرد.